Jeżeli dłużnik jest osobą prawną lub inną jednostką organizacyjną (np. spółka jawna, komandytowa), uważa się go za niewypłacalnego również wtedy, kiedy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku i to nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania realizuje.
Niewypłacalność w ujęciu finansowo-ekonomicznym to stan, w którym majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich zobowiązań dłużnika wobec wierzycieli.
Niewypłacalność należy odróżnić od braku płynności finansowej, czyli stanu, w którym dłużnik nie posiada płynnych środków finansowych na bieżącą zapłatę zobowiązań. Brak płynności jest z reguły przejściowy – a zobowiązania mogą zostać zaspok-jone ze środków uzyskanych ze zbycia środków trwałych wchodzących w skład majątku dłużnika.
Niewypłacalnym jest już dłużnik, który nie uregulował w terminie swych zobowiązań w stosunku do co najmniej dwóch wierzycieli.
