Kto nakarmi Ukrainę?

Za czasów radzieckich Ukraina była uważana za żywicielkę całego ZSRR, a nawet Europy. Jest tu trzecia część światowych zapasów czarnoziemu. Żartowano, że na Ukrainie można w ziemię wetknąć kij, a on zacznie kwitnąć i owocować.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego okazało się jednak, że ukraińscy rolnicy nie są gotowi pracować w warunkach gospodarki rynkowej. Kołchozy i sowchozy zostały rozwiązane, a nowych gospodarstw nie stworzono. Uważa się, że jedną z przyczyn jest całkowita obojętność państwa wobec rolnictwa.
Na Ukrainie jest 10 tys. porzuconych gospodarstw. Niestety, ukraińscy urzędnicy często nie słyszą własnych producentów rolnych, za to stwarzają ulgi dla importerów.
Jedną z przyczyn tego, że na Ukrainie biznes rolniczy rozwija się tak powoli, jest polityczna niestabilność. Zagraniczni inwestorzy przyznają, że ukraińskie rolnictwo bardzo ich interesuje. Podliczono, że dla otrzymywania przyzwoitych dywidend wystarczy zainwestować tysiąc dol. na hektarze ukraińskiej ziemi. Podczas gdy w krajach Unii liczba ta sięga 4 tys. dol. Na Ukrainie są uregulowane rynki zbytu i wykwalifikowane kadry. Ale, niestety, brakuje jednego – zrozumiałych, przejrzystych i jednolitych dla wszystkich zasad gry. Właśnie to odstrasza inwestorów.
Ceny w supermarketach zmieniają się codziennie, mięso, cukier i inne produkty są importowane z innych krajów, a ukraińskie gospodarstwa, które mogłyby dostarczać produkty dobre i tanie, są w opłakanym stanie, jak 20 lat temu. I pozytywnych zmian w tej dziedzinie na razie nie widać…
VIKTORIA CHYRVA
Cały artykuł w numerze 12/2010 Eurogospodarki.