Atrakcyjny plastik a skimming

Skimming, czyli nielegalne kopiowanie kart bankomatowych i kodów PIN, budzi przerażenie. I tego przerażenia nie ukrywają policjanci specjalizujący się od lat w walce ze zorganizowanym procederem ogołacania naszych kont. W Warszawie zaczęło się w 2003 r. Według policji zjawisko jest dziś opanowane. Skuteczność walki ze skimmingiem w stolicy potwierdzają także bankowcy ze Związku Banków Polskich.
Wystarczy 10-20 sekund, by założyć w bankomacie fałszywą nakładkę do sczytywania danych z karty. Dla laika instalacja nie do rozpoznania. Zdaniem policji i bankowców z ZBP, wielu klientów zauważa „dziwne”, dodatkowe urządzenia w bankomatach i powiadamia o tym telefonicznie banki.
Urządzenia do skimmingu są zakładane w bankomatach położonych najczęściej w ruchliwych miejscach z łatwym dostępem, a właściwie drogą odwrotu. Chodzi o to, by złodziej zdejmujący skimmer nie miał kłopotów z ewentualną ucieczką. Skradzione dane z kart bez chipa są z łatwością przekazywane do „centrali” i tam kopiowane.
Ile tracą banki i jak często dochodzi do kradzieży? Konia z rzędem temu, kto oficjalnie otrzyma takie informacje. Nawet szczątkowe, chociaż oficjalne dane o skimmingu różnią się w zależności od tego, kto jest ich źródłem. Według policji, proceder wzrósł w latach 2008-2009 o ponad 100 proc. Słuchając przedstawicieli banków, odnosi się wrażenie, że problem nie jest istotny, tak jakby go nie było.
NBP ograniczyło się jedynie do przekazania skromnych suchych informacji. Dane z II półrocza 2009 r. – liczba operacji oszukańczych: 15 393 o wartości 12 044 145 zł. Liczba takich operacji, zdaniem NPB, spadła w stosunku do poprzedniego półrocza o 25 proc., a wartość o 14 proc. Dane te nie obejmują
jednak bezgotówkowych transakcji oszukańczych dokonywanymi w Polsce kartami wydawanymi w innych krajach.
ADAM BOGORYJA-ZAKRZEWSKI dziennikarz TV Polsat
Cały artykuł w numerze 12/2010 Eurogospodarki.